Κάμπερλαντ, Γουίλιαμ

(William Augustus Cumberland, Λονδίνο 1721 – 1765). Άγγλος στρατηγός. Ήταν δεύτερος γιος του βασιλιά Γεωργίου B’ και της βασίλισσας Καρολίνας. Έλαβε μέρος ως συνταγματάρχης στη μάχη του Ντέτινγκεν (Γερμανία, 1743), στην οποία νίκησαν οι Άγγλοι και, δύο χρόνια αργότερα, διακρίθηκε στη μάχη του Φοντενουά ως αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων της Αγγλίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας και του Ανόβερο, όπου όμως ηττήθηκε. Όταν ξέσπασε στην Αγγλία η επανάσταση των Ιακωβιτών (1745-46), με την υποκίνηση του Καρόλου Εδουάρδου, εγγονού και διαδόχου του εκθρονισμένου Ιακώβου Β’, ο οποίος επεδίωκε την άνοδό του στον θρόνο, ο Κ. διορίστηκε αρχηγός των στρατιωτικών δυνάμεων της Σκοτίας και στράφηκε εναντίον του. Κατόρθωσε να τον νικήσει τον Απρίλιο του 1746, στη μάχη του Κολόντεν, και στη συνέχεια συνέλαβε και εκτέλεσε πολλούς από τους άνδρες του. Εξαιτίας αυτής της ανελέητης καταδίωξης, του δόθηκε το παρωνύμιο Χασάπης του Κάμπερλαντ. To 1747 πήρε μέρος στην ανεπιτυχή εκστρατεία της Φλάνδρας και, μετά την έκρηξη του Επταετούς πολέμου, ανάλαβε τη διοίκηση του συμμαχικού στρατού και την υπεράσπιση του Ανόβερο, το οποίο όμως τελικά αναγκάστηκε, υπό την πίεση των πολυπληθέστερων στρατευμάτων του Ντ’ Εστρέ που είχαν επιτύχει σημαντική νίκη εναντίον του τον Ιούλιο 1757, να εγκαταλείψει. Εξαιτίας της ήττας αυτής, ο Κ. παραιτήθηκε από τα δημόσια αξιώματά του και ιδιώτευσε έως τον θάνατό του.